Diego Forlan

cuma günü fifa adidas golden ball ödülü adaylarını açıkladı ve dünya kupasına akredite gazetecilerden oy vermelerini istedi. 5 puanı wesley sneijder'a, 3 puanı diego forlan'a, 1 puanı da david villa'ya vermiştim. dünkü maçtan sonra ilk iki sırayı değiştirdim. doğru olan sıralama buydu.
...
güney afrika 2010'u nasıl hatırlayacağız? daha doğrusu bu turnuvayı kimle hatırlayacağız? 2006'nın sembolü ikinci ve son bir dünya kupası için son resitalini veren ve hikayeye kimsenin aklına gelmeyecek bir nokta koyan büyük şef zinedine zidane'dır, gol atan, isyan eden, kavga çıkaran ateş küpü marco materazzi'dir, kahraman kaptan fabio cannavaro'dur. 2002'de finale kadar tanrısal bir performans sergileyip son maçta insan olduğunu hatırlayan oliver kahn'dır, iğrenç saç kesimli büyük golcü ronaldo'dur, bizim kırmızı-beyazlı takımın dünyayı şaşırtan adamları hasan şaş'tır, ilhan mansız'dır. geriye doğru gider bu. johan cruyff'tan bobby moore'a, pele'den, diego maradona'ya kadar, yıldızların efsane olduğu yerdir dünya kupası. bu yüzden her kupanın baş aktörleri vardır.
......peki 2010'dan kim kalacak geriye? kimin öykülerini hatırlatacağız akşamları bira masalarında? hangi futbolcudan "çok büyük adamdı" diye bahsedeceğiz çocuğumuza futbolu sevdirmeye çalışırken? sizi bilmem ama ben kararımı verdim. diego forlan diyeceğim 2010'u anlatırken.
...
dünkü üçüncülük maçının ilk yarısında forlan'ın kullandığı bir korner kalenin üstünden az farkla dışarı çıktı. o da gol olsaydı, bütün duran toplardan gol atmış olacaktı uruguaylı. ha, kendisini izlememiş olanlar, bu yazdığımdan sadece duran top kovalayan bir fırsatçı canlandırabilirler kafalarında. aman ha! diego forlan bu turnuvada takımı kendisine nasıl ihtiyaç duyduysa o şekilde oynadı. ilk maçta fransa karşısında ilerideki yalnız forvetti, güney afrika karşısındaki ikinci maçta ise çift forvetin arkasında destekleyici olarak oynadı. her şeyi yaptı, bir tanesi olağanüstü güzellikte iki gol attı. o maçta pretoria'nın loftus versfeld stadyumunda bulunmak, forlan'ın nefis vuruşunu, dahası takımının hücumuna liderlik edişini izlemek, futbol tanıklıklarımın en özelleri arasında yer alacak mutlaka.
...
uruguay bu turnuvadan önce sürpriz adaylarımdandı. ama latin futboluna mesafeli duruşumdan dolayı onlarla da pek bir gönül bağım yoktu. ama oscar tabarez'in takımına her maçtan sonra daha çok saygı duydum. forlan'ın liderliğini ise saygının da ötesinde duygularla izledim. takımın tamamından kariyerli ve yetenekli olduğu herkesin malumuydu, ama o samuel eto'o, cristiano ronaldo, zlatan ibrahimovic, didier drogba örneklerinde görüldüğü gibi kendisini diğer arkadaşlarının üzerinde görmüyordu. ama bunun aksine görevden kaçmıyor, takımın yıldızı olma sorumluluğunu da şıklıkla yerine getiriyordu. takımı ona ihtiyaç duyduğunda ne bir adım geri attı, ne de kendisini gösterme telaşına düşüp dengeyi bozdu. bu, yeteneklerinin de ötesinde sahada gösterdiği karakter, diego forlan'ı benim için 2010'un yıldızı yaptı.
...
deniz mavisi takım sahadayken kafaları çevirip o 10 numaralı formayı giyen sarışın mavi gözlü çocuğu izlemek boşuna değildi. dün de kelimelerin tarifsiz kalacağı güzellikte bir gol attı. basketboldaki gibi bir son saniye şutunu atmak ona düştüğünde yine nefis bir şut çıkardı. kaleci hans-jörg butt değil, yetenekleri değil, konsantrasyonu değil; şansı engel oldu sadece ona. o şut belki ona bir üçüncülük madalyasına, belki de altın ayakkabı ödülüne engel oldu. ama 7 maç boyunca yaptıkları, görevden kaçmayan, futbolun en incesini, karakterlerin en büyüğüyle sergileyen bu adamın (tıpkı 1998'de davor suker'in yaptığı gibi) süper yıldızlar kategorisinden efsaneler sınıfına yükselmesine yetmişti çoktan.
...
selam olsun sana güzel çocuk!