passion pit - manners

eğer uzaktan the shins solisti james mercer'ı andırdığını bir kenara koyarsanız, michael angelakos'un vokali oldukça kendine özgü bir tını yakalıyor passion pit müziğinde. hani banyoda kendi kendinize şarkı söylerken farklı sesler denersiniz, barry white gibi kalın perdelere çıkarsınız, ya da bee gees falsettoları denersiniz. işte angelakos sanki o sesten söylüyor. ya da benim banyolarım fazla renkli.

...

fakat o neşeli ve samimi atmosfer passion pit'in ilk albümü "manners" boyunca varlığını koruyor. ilk şarkı "make light"ta onları bir arcade fire klonuna benzetiyoruz (so 2005!) ama ikinci şarkıdan itibaren renklerini belli ediyorlar. çocuk korosunun eşlik ettiği "little secrets" sevimli bir pop şarkısı, yağmurlu bir sonbahar sabahına güneş doğduran cinsten. indie ruhunu popun içine öyle güzel yedirmiş ki bu massachusetts'li çocuklar, guillemots'un ikinci albümünde nasıl çuvalladığını ve aslında gelmesi gereken noktanın bu olduğunu anlıyor insan. albümün sonlarına doğru gelen şarkılarda da inceden prefab sprout ve onların krem şanti pop'unu anımsamak mümkün.

...

bir parça gecikmeli bir çekme kaset keşfi olduğu konusunda haklısınız, zira bu müziği yazın dinlemek daha isabetli olurdu. ama belki de su yolunu bulmuştur ve sonbahara soundtrack yapmak daha iyi olacaktır "manners"ı.