kings of convenience - declaration of dependance

fark ettiniz mi bilmiyorum, kings of convenience'ın albümün en iyi şarkısını en başa koymak gibi bir alışkanlığı var. önce "winning a battle, losing the war," sonra "homesick" ve nihayet "24-25." artık koşullanma mı oldu bilemiyorum ama ilk turlarda "declaration of dependance"ın en sevdiğim parçası ikilinin "yaş" mevzuuna dair tatlı dille yara açtığı bu şarkı oldu.
...
kings of convenience hüznü sever, ama onların "mrs. cold" gibi hınzır hınzır gülümseyen şarkılarını da sevenler az değildir. o kanadın da takipçisi şarkılar var yeni albümlerinde. doğrusunu söylemek gerekirse kings of convenience'tan beklenenleri yerine getiren bir albüm zaten "declaration of dependance." sürpriz yapmıyor, ama kings of convenience'tan çok da sürpriz beklendiğini sanmıyorum. "know how" veya "i don't know what i can save you from" gibi ilk dinleyişte vuran, ileriki seferlerde de sözleriyle her seferinde ayrı darbeler indiren parçalar var mı derseniz, o pek yok işte bence. daha içine kapanık, emek isteyen bir albüm. ama su gibi arpejler ve müzik tarihinin en uyumlu vokal duo'larından erlend oye ile eirik glamboek boe'nin insanı dipten ve derinden vuran sesleri sayesinde insanın elinin bol bol gittiği bir albüm bu. dolayısıyla dinlene dinlene gizli favoriler de su üstüne çıkacaktır. "24-25" dışında "peacetime resistance" onlardan biri oldu bile. sözleriyle de "me in you." bir düşünün, şu naiflikte kaç dize okudunuz ki son zamanlarda: seni izliyorum şimdi / bir elinde bir kale kuruyorsun / diğer elinle de yıkmaya çalışırken.