kanye west - my beautiful dark twisted fantasy

giderek megalomaniye varan bir "ben" vurgusu, rap'in doğasında olan bir şey. büyük çoğunluğu sıfırdan, hatta eksi beşten zirveye öyküleri yaşamış müzisyenlerin yoğun kendine güvenleri ya da ne kadar güçlü olduklarını anlatma ihtiyacı anlaşılır bir şey. kanye west'in müziğindeki kendini anlatma, övme veya kahramanlaştırma ise genel geçer rapper ortalamasının çok çok üzerinde. öyle çok anlatıyor ki kendini, jay-z mütevazı kalıyor yanında. o kadar çok öfkeli ki dünyaya ve kendini kanıtlamak için o kadar agresif ki, eminem'i iyi niyetli bir kuzu gibi gösterebiliyor.

evet, kanye west, dünyanın en popüler starlarından birisi, twitter'da milyon tane takipçisi olan, ama pek fazla kişiyi izleme gereğini hissetmeyen "süper bir ego" sahibi adam. her albümü milyon satıyor, her lafıyla skandal yaratabiliyor. ama yine de tüm dünyanın kendisine karşı olduğu, sürekli haksızlığa uğradığı şeklinde bir küçük emrah hissiyle dolaşıyor etrafta. bunu twitter'ında "it's all a fucking set up!" diye haykırarak da gösteriyor tabii, ama "my beautiful dark twisted fantasy"de olduğu gibi müzik yoluyla da ifade edebiliyor.

işte yılın en çok konuşulan albümü, "my beautiful dark twisted fantasy" dünyaya kendisinin en iyi olduğunu kanıtlamaya çalışan bir adamın işi. üstelik "ben tek siz hepiniz" de demiyor dünyaya, rihanna, jay-z, fergie, john legend, bon iver, ally jackson (la roux) onun yanında. "dark fantasy"de yaptığı giriş tek kelimeyle epik. "gorgeous"ta da "the same people that tried to black ball me forgot about two things, my black balls" diyerek savaş baltasını çıkartıyor. sözünü de sakınmıyor: "rap is euphemism for new religion." king crimson sample'lı "power"da da üstünlüğünü ilan ediyor: "hayatınızı çok heyecanlı kılacak güç var bende."

kanye konuklarının yardımıyla rap'in sınırlarını fazlasıyla genişletiyor. "runaway"i ilk duyduğumda söylediğim "bu rap tarihinin 'stairway to heaven'ı" izlenimine benzer hisler uyandırıyor. john legend'la söylediği "blame game" kanye'ce bir aşk baladı. "power"ın rock tadını tekrarlamaya gerek yok, "all of the lights"ın da ne kadar büyük bir pop hiti olduğunu ilk dinleyişte kavramamak mümkün değil. "so appalled" ise kocaman bir açıklama. bir ilan. kendisinin, ama daha geneliyle hip hop'ın bugüne kadar nasıl yanlış anlaşıldığının ve bugünden sonra nasıl anlaşılması gerektiğinin ilanı. sözün özü, kanye'nin 50 cent'le "graduation" zamanında girdiği liste savaşında söylediği bir cümle bugün daha çok anlam kazanıyor: "hip hop is black bravado. i'm a rockstar." dünyayı ele geçirmek derken kastettiğimiz bu: kanye west eminem ya da 50 cent olmak istemiyor. onun hedefi yeni michael jackson olmak. michael nasıl popun kralıyken rock'ın ve soul'un alanlarına dalmakta beis görmediyse, kanye de kucağını kocaman açıyor, bütün janrların kitlelerine dokunabilecek kadar. bon iver'ın justin vernon'ıyla takılması tesadüf mü sanmıştınız yoksa?

evet, kanye'nin derdi de çok, tüm dünyaya vereceği mesajlar da. bu yüzden şarkıları fazlasıyla uzun. evet, adamın seks cümleleri bazen bunaltıcı oluyor ("24/7, 365, pussy stays on my mind"). evet, aslında çok iyi bir rapper bile değil, zira albümdeki en iyi dizeler kendisinden değil, jay-z ve nicki minaj'dan geliyor. ama bu kusurlar, "my beautiful dark twisted fantasy"nin dinleyici için sound, melodi, groove, fikir ve tavır dolu bir festival olduğu gerçeğini değiştirmiyor. hip hop için bir milat olduğu gerçeğini de. eminem bu müziği beyaz çocuklara sevdirdi, jay-z glastonbury'de çalarak bir duvarı daha yıktı. "my beautiful dark twisted fantasy" ise "stadyum rap"i başlatan albüm olarak müzik ansiklopedilerine geçecek.