r.e.m. "gerçek bir rock albümü" olarak tasarladığı "monster"dan pek de memnun kalmamıştı. daha sonra aylarını stüdyoda geçirmek yerine kendilerini tamamen serbest bıraktılar ve bir albüm kaydettiler. şarkıları yolda yazdılar, yolda düzenlediler ve yolda kaydettiler. tam anlamıyla bir "yol" albümü oldu "new adventures in hi-fi." (1996) içindeki derin ve çeşitli duygularla (sevgi, umut, korku, boşluk duygusu) yolda olma hissine de yakıştı.
...
ve neticede grubun en rock albümü de bu oldu. "the wake-up bomb"ından "bittersweet me"sine kadar sert şarkılar vardı, ama grup içindeki ruhtu aslında bu albümü en "rock'n'roll" r.e.m. albümü yapan. "e-bow the letter"da stipe idolü patti smith'le düet yaptı, muhtemelen de bu yüzden en sevdiği şarkılar arasında saydı bu şarkıyı hep. "leave" r.e.m.'in sürpriz hit'lerinden birisi oldu. grup tarihinin en uzun şarkısıydı, en gürültülülerden birisi de sayılırdı ama stipe'ın kırılgan ve duygulu vokalleri bu şarkıyı single olmamış gizli bir hazine haline getirdi.
...
albümün diğer cevherlerinden birisi "electrolite," ki stipe bu şarkıyı los angeles'ı tepeden gördüğü bir gece yazmış. bu yüzden konserlerde insanlara "telefonlarınızı havaya kaldırın" diyor, çünkü o ışıklar da gece ışıkları gibi görünüyormuş oradan. "be mine" biraz takıntılı bir aşığın hikayesiymiş ama ben hep naif bir aşk şarkısı olarak düşledim bunu, "i wanna be your christmas tree" bence yazılmış en güzel aşk dizelerinden birisi. r.e.m. konserlerinin kilit parçalarından birisi haline gelmiş "so fast so numb" da 2008 yılına kadar r.e.m.'in son en iyi sert şarkısı olarak kaldı.
...
"new adventures in hi-fi" çok güçlü ve özel bir albüm, birçok hayran ve eleştirmene göre de r.e.m.'in son başyapıtı. aslında hüzünlü bir kayıt değil, ama r.e.m.'in bir dörtlü olarak kaydettiği son albüm olduğu için bir döneme güzel ve ister istemez hüzünlü bir veda mektubu.
No comments:
Post a Comment