2 temmuz

insana konuşacak kelime, hatta düşünecek beyin gücü bile bırakmayacak bir olayın, madımak katliamı'nın 16. yıldönümüydü bugün. insan iyimser yanıyla, "artık böylesi bir olay yaşanmaz, bunlardan ders alındı" demek istese de, türkiye'de benzer bir lincin, böyle korkunç bir nefretin, akıl almaz bir şiddetin yaşanmayacağına dair bir done yok elimizde. 2 temmuz 1993'te katledilen 33 aydının doğru düzgün anılmasında da, faillerine verilmiş olan cezalarda da, türkiye'nin madımak'la yüzleştiğini söylemek mümkün değil.
...
bundan bir ay önce sivas'a gittiğimde ülkenin olduğu kadar, kentin de böylesi bir yüzleşmeye ne kadar muhtaç olduğunu gördüm. "tüm türkiye'nin katliamlarıyla hatırladığı bir kentin başarılı bir futbol takımı çıkartması, sivas'taki atmosferi ve ülkenin sivas'a bakışını değiştirebildi mi?" temalı bir haber için gittiğim için konu üzerine bol bol konuşma fırsatı bulmuştum sivaslılarla. ne yazık ki, çoğunluk "bazı talihsiz olaylar yaşandı" kabilinden konuşup "önümüze bakalım" makamında imalarda bulunurken, nispeten azınlıkta kalan demokrat kesim (özellikle sivil toplum kuruluşları ve halkevleri mensupları ile üniversite öğrencileri) sivas'ın dönüp kendi tarihiyle hesaplaşması gerektiğini açık sözlülükle dile getiriyorlardı. hatta bir tanesi "sivas'a gelenler bir günlüğüne madımak gerçeğiyle yüzleşiyorlar, ancak biz her gün bunu yaşıyoruz" demişti, "bir futbol takımıyla, hatta kangal köpeğiyle anılmak güzel olurdu, ancak madımak gerçeğiyle hesaplaşmadan bu mümkün olmayacak."
...
bugün madımak'ın hali yürek burkmaktan da öte bir etki bırakıyor insanda. henüz birkaç ay öncesine kadar giriş katındaki kebapçıdan kurtulmuş durumdalar, ancak 90'lar lokantalarının kötü estetikle döşenmiş kırmızı-siyah girişi baki. adeta madımak'ın sıradan bir otelmiş gibi davranmaya çalışmasının sembolü gibi: o sokakta iseniz bakmadan geçilmesi istenen, beyhude bir biçimde o olayın yaşanmadığı izlenimini vermeye çalışan bir konumda adeta. gerçekten, bakmamak istiyorsunuz madımak'a. orada olmasın istiyorsunuz. ama var. bu çaba her şeyi daha da acı hale getiriyor. tıpkı kentin, devletin, milletin, tüm türkiye'nin madımak gerçeğiyle hala yüzleşemediği, kafasını çevirmeye çalışıp kendisini kandırmaya çalışmasının verdiği acı gibi...