the view - which bitch?

artık ikinci albümler hakkında yazarken "ilkinin tadını vermiyor" demekten sıkıldım. o yüzden the view'un "which bitch?"i ile ilgili söyleyeceğim ilk şey "değişik bir şeyler denemişler" olacak.

iki yıl önceki "hats off to the buskers"ı çok sevmiş, hatta 2008'in en iyileri arasında saymıştım. kyle falconer ve tayfasının the libertines benzeri "inceltilmiş punk" yorumu güzeldi. "same jeans"te britanyalıların son dönemde yeniden keşfettiği rockşarkılarındasosyalgerçekçilik izlerini taşıyan keyifli bir öykü vardı (diskoya giden herkesin yeni kıyafetleri var, ben ise dört gündür aynı kotu giyiyorum), "superstar tradesman" de benzer formülü "can't stand me now" soslu bir enerji bombasına uyguluyordu. "claudia" şirinler şirini bir aşk şarkısı, "comin' down" da süper bir punk patlamasıydı.

"which bitch?"i defalarca dinlememe rağmen iki yıl sonra da böyle parmakla gösterebileceğim şarkılar bulamadım. kötü değil sanırım ama, bu sefer the last shadow puppets'a özenmişler sanki. kimi zaman güzel gelen, kimi zaman ise odağı dağıtan orkestrasyonlara başka açıklama bulamadım. punk'ı az gelmiş yani. ama "parklife" benzeri konuşmalardan (zorlarsak rap diyeceğim) oluşan verse'leriyle "one off pretender," hemşehri paolo nutini'li "covers," damar ballad "unexpected," ilk albüm havasından, tam bir eşlik şarkısı olan "jimmy's crazy conspiracy" öne çıkan şarkılar, ki tanımlardan anlaşılabileceği gibi "değişik şeyler denemişler." kötü de olmamış aslında. benzer kıvamdaki grupların, the fratellis'lerin, the pigeon detectives'lerin falan yanında bu çocukları daha bir ayrı sevmeye devam edeceğim, nedenini hala tam anlamasam da.

kalın iskoç aksanları, denemekten korkmamaları ve pozitif enerjileriyle süper değilse de düzgün bir ikinci albüm teslim etmişler yine de "which bitch?"ile.