eksiği gediği bol bir liste oldu, mümkün mertebe single'lardan gitmeye ve haksız rekabeti önlemeye çalıştım, ama nihayetinde 30 tane iyi şarkıyı alt alta dizmekse mesele, onu bile becermiş olmak bir şeydir. sıra önemli değil, şarkılar güzel.
30- I Will Possess Your Heart – Death Cab For Cutie Hep garanti oynamakla eleştirilen bir gruptan kurallar nasıl yerle bir edilir dersi. Ve aynı zamanda “Sekiz dakikalık bir şarkının yarısından fazlasında vokal yokken nasıl hala yakalayıcı olunabilir?”in cevabı.
...29- Steel Your Girl - Neon Neon Bu 1990'lar Britpop'u etkili parça "Stainless Style"ı en iyi yansıtan şarkı değil, ama albümün en kolay avlayan kısmı olduğu kesin.
...28- Man-Sized Wreath – R.E.M. "Supernatural Superserious" ve "Hollow Man" de nefisti ama ben "Everybody dancin' like they just don't care"deki "eller havaya" modu için bu şarkıyı tercih ediyorum.
...27- Edepsiz Komedya – sakin Mutlu mu, hüzünlü mü bittiğini bir türlü anlayamadığım, ama her seferinde teslim olduğum, samimiyet dolu bir aşk valsi.
...26- Golden Age - TV On The Radio Ey My Morning Jacket dinliyor musun? Elinin gitarıyla "ben siyah müziği yapıcam" demekle olmuyor bu işler. Dave Sitek'in grubunda üç tane zenci bulunmasının payı olmuş mudur bilinmez ama bu şarkı "funk böyle yapılır" diyor.
...25- Cape Canaveral - Conor Oberst Bu yılın en güzel dizesi belki de: "Victory is sweet even deep in the cheap seats."
...24- Blind – Hercules & Love Affair Süresini hissettirmeyen bir şarkı. Antony'nin vokalleri zaten golü atıyor, üflemeliler ise galibiyeti perçinliyor.
...23- L.E.S. Artistes - Santogold Sebepsiz önyargılarım vardı bu kızla ilgili ama hepsi bu şarkıyı dinleyene kadarmış.
...22- Kim & Jessie – M83 1980'lerin herhangi bir anında kaydedildiğine yemin edebileceğim bu şarkı beni "Saturdays = Youth"un ilk dakikalarında avladı daha. Ondan sonra M83'nin yeni rotası konusunda şüphelerim bitti.
...21- Standing Next To Me - The Last Shadow Puppets Tıpkı "Vampire Weekend" gibi "The Age Of The Understatement" da haksız rekabet yaratacak kadar iyi şarkıya sahip ama bu, diğerlerinden biraz daha önde.
...
20- The Rip - Portishead Basit bir arpej, Portishead'in bildik "perili ev" efektleri eşliğinde çalınıyor. Aynı melodi dört dakika boyunca sürecek, merdiven çıkar gibi, ağır ağır yürüyen bir gerilim yaratacak.
...19- White Winter Hymnal - Fleet Foxes Bulutların üzerine basarak göğe yükselen armonilerin şarkısı. Bu armoniler birbirinin içinde kaybolan vokaller tarafından söylenince insanı hipnotize edecek kadar yoğunlaşıyor.
...18- Two Doors Down – Mystery Jets “Galiba aşığım iki kat aşağıdaki kıza” diyordu Blaine Harrison utangaç bir şekilde. O davul çalan kıza nasıl vurulduysa biz de bu şarkıya ve 1980'ler
göndermelerine öyle vurulduk.
...17- Be The One - The Ting Tings Ellerinde çok daha büyük hit'ler vardı ama The Cure etkili bu masum şarkı, 2008'in en sıcak anlarındandı.
...16- Touch Me I’m Going To Scream Pt. 1 – My Morning Jacket "Evil Urges" aranan tadı vermemiş olabilir ama My Morning Jacket'ın soul'u tadında kullanımı burada başarıyla sonuçlanıyor.
...15- Paris – Friendly Fires “Bir gün Paris'te yaşayacağız” vaatli bu dans şarkısı, elektronik müzikte duygunun ne kadar güzel barınabileceğinin kanıtı.
...14- Bruises – Chairlift İlk dinleyişten itibaren yakalayan, özel bir şarkı. Apple'cıların dikkatini çekip iPod reklamlarında kullanılmasının sebebi de bu olsa gerek.
13- Walcott - Vampire Weekend Harika bir kaçış şarkısı, öyle ki, dinlediğinizde koşmak isteten ("Walcott, bu gece Cape Cod'dan çıkmak istemiyor musun?"). Deneyimle sabittir ki, koşturuyor da namussuz.
...12- Sex On Fire – Kings Of Leon 2000'ler işi bir stadyum rock klasiği. İşin güzel tarafı ise bu şarkının İngiliz single listesinde 'I Kissed A Girl'ü bir numaradan indirmesi. Indie müziğin bağımsızlığını ilan edişindeki kilit anlardan birisi olduğu şüphesiz.
...11- Geraldine – Glasvegas “Omzunun üzerindeki meleğim ben, adım Geraldine, senin sosyal görevlinim,” dizesi Britanya dışında nerede yazılsa tuhaf kaçardı. İskoç James Allan'ın ağzından duyduğumuzda ise bir şekilde anlamlı geliyor. Gözyaşı gibi akan gitarları ve yürek gibi çarpan baslarıyla 'Geraldine' mükemmel bir şarkı, sözlerinde ne anlatırsa anlatsın.
...10- Kids – MGMT Pop müzik en çok içinde tuhaf bir hüzün barındırdığında güzel oluyor, 'Kids' eski fotoğraflara bakmak gibi bir his veriyor.
...9- Flowers and Football Tops - Glasvegas Single değil, ama inanılmaz bir şarkı. Defalarca yazdığım gibi, İskoçya'da bir tepeye çıkmış haykıran bir adamı resmediyor bu melodi, dinleyende de iki eli havaya kaldırıp ona katılma isteği uyandırıyor.
...8- I Like You So Much Better When You’re Naked – Ida Maria Punk gitarlar, nefes nefese bir ritm ve hınzır sözler. Bir de ilk dinleyişten itibaren dile yapışma potansiyeli. Daha ne olsun?
...7- In The New Year – The Walkmen New York'lu gruba dair sevdiğimiz her şey bu şarkıda. Reverb'lü gitarlar, sarhoş vokaller, melankolik ama umut dolu sözler. Evet, biliyorum, iyi bir yıl olacak bu!
6- Human – The Killers Springsteen etkilerine elveda, The Killers için yeni rota, marşlarını elektronik altyapılar üzerine oturtmaları. 'Numa numa yey'i anımsatan bir Euro-pop
sound'undan bu kadar klas bir şarkı çıkartmak kolay iş değil.
...5- Oxford Comma - Vampire WeekendBu listeye bu çocuklardan 6-7 şarkı da alabilirdim ama bu diğerlerine haksızlık olurdu. 'Oxford Comma'yı diğerlerinden öne çıkaran şey sadece hit formatına daha yakın olması. Ezra Koenig'in rahat vokalleri, su gibi akan bir melodi ve her yanından pozitiflik fışkıran bir parça.
...4- Viva La Vida – Coldplay Öyle bir melodi ki, Joe Satriani bile “Sahibi benim” diyor. “Nasıl daha önce yazılmamış?” diye sordurtacak kadar tanıdık bir melodi gibi geliyor, fakat dinleyeni öyle bir yakalıyor ki, açıklaması imkansız. Devrik kral sözleri ise bambaşka bir yazı konusu.
...3- No You Didn’t, No You Don’t – The Courteeners Vokalist Liam Fray da birçok vatandaşı gibi tevazudan nasibini almamış olabilir ama bazı şarkılar yazmış ki, ne kadar övünse yeri. Sınıf farklılıklarını bir aşk öyküsüne ustalıkla yediriyor Fray burada; üzerine Smiths gitarları ve cennetten düşmüş gibi bir vokal melodisi. Yılın en bağımlılık yaratan şarkılarından.
...2- Time To Pretend – MGMT
Yılın indie marşının kimden geldiği konusunda pek tartışma yok, ama "
Kids mi,
Time to Pretend mi?" geyiği epeyi döndü. Benim galibim ikincisi. Uyuşturucular ve seks dolu rockstar hayatından parkta oynamakla geçen çocukluk günlerine kadar zıtlıklarla dolu, bir elektronik/pop girişinden psychedelic sulara kadar gelgitli bir şarkı. O kadar güçlü bir parça ki, çoğu zaman tekrar tekrar dinleme isteği uyandırdığı için albümün geri kalanını eziyor. Ama bunda yanlış bir şey yok. Sadece inanılmaz intro'su, nakaratı, muhteşem sözleri, hatta sadece tek bir dizesi (“We're fated to pretend”) bile 2008'de yapılmış onlarca albümden çok daha etkili.
1- Nine In The Afternoon - Panic At The Disco ...Her yıl bir grup beni ters köşe yapıyor. 2006'da My Chemical Romance, 2007'de de Kings Of Leon beni ciddiye alınacak gruplar oldukları konusunda hiç beklemediğim şekilde ikna etmişlerdi. Bu yıl aynı şeyi yapan Panic At The Disco oldu, ama bir farkla. Zira "Pretty. Odd." öyle ahım şahım bir albüm değildi, "The Black Parade" veya "Because Of The Times" gibi. Ama öyle bir ilk single vardı ki, bir yıl boyunca yüzlerce kez dinletti kendini, bir kez bile tadını yitirme emaresi göstermedi.
...Enteresan bir mutluluk şarkısı "Nine in the Afternoon." Dinledikçe pozitif bir his yayılıyor insana, tamam, ama o kadar aşırı mutlu ki, bir noktada insana "kahretsin, ben bu kadar mutlu olamayacağım asla" dedirtiyor. Sanki o kadar sabahlara kadar oturuyorlar ki, uyandıklarında saat 4 oluyor, onların öğleden sonrası ise dokuz! Ryan Ross'a göre ise davulcuları Spencer'ın yanlışlıkla "sanki öğleden sonra yedi gibi" demesi asıl sebep. "Elimizde nakarat yoktu, yedi değil de dokuz deyince tam oraya oturdu," diye açıklıyor.
...Müzikal olarak ise, bu şarkı bir The Beatles single'ı olacak kadar kusursuz. Orkestra düzenlemesi, tam yerinde giren trompet dokunuşları, can alıcı piyano vurguları ve resmen George Harrison'a çaldımış oldukları gitarlarıyla rüya gibi bir şarkı. 2008 boyunca yılın single'ı olduğunu düşündüğüm "Time To Pretend" bile bu şarkının olmuşluğu karşısında gölgede kalıyor. Tuhaf olan ise, galiba Panic At The Disco'daki çocuklar bile bu kadar büyük bir şarkı yazdıklarının farkında değiller.
büyük bir amerikan futbolu hayranı değilim ama bu sezonu başından beri takip ettiğim için bu seneki super bowl'u izleme konusunda heyecanlıyım. halen istanbul'da super bowl izlenebilecek bir mekan araştırmam sürse de (irish pub'ları düşünüyorum) bir şekilde bütün geceyi kaplayacak bu hadise konusunda meraklıyım işin açığı.
1- Vampire Weekend – Vampire Weekend 
6- Beck – Modern Guilt
23- Girl Talk – Feed The Animals
29- The Courteeners – St. Jude
35- Fucked Up – Chemistry Of Common Life
41- Drive-By Truckers – Brighter Than Creation’s Dark
En sıkı Oasis fanı bile çok beklentiye girmiyor artık, kendimden biliyorum. Bu albüm öncesindeki definitelymaybeyedönüş geyiklerine hiç yüz vermiyordum tabii ki. Ama albüm sonrası eleştiriler biraz gaza da getirmişti ne yalan söyleyeyim. Hakikaten iyi groove'lar var ama biz Noel'den bunu istemiyoruz ki. "Falling Down" gibisini istiyoruz. Liam'ın ise hakkını verelim, "I'm Outta Time" yazdığı en iyi şarkı. Velhasıl bu albüm ne kötü ne çok iyi, "(What's The Story) Morning Glory?"den sonra "Standing On The Shoulder Of Giants" dışındaki albümlerden ne eksiği var ne fazlası. 
"Silent Alarm"dan sonra grup post-punk sularından açılıp elektronik etkileri müziğine kattığında bunu güzel bir hamle olarak değerlendirmiştim. "Intimacy" ikinci albümden sonra beklenmedik bir yönde ilerlemiyor, ama efektlerdeki aşırılık artık zorlayıcı falan değil, düpedüz baş ağrıtıcı. Dinlemesi sabır isteyen "Intimacy" gerçek bir başarısızlık. Kapak? Bunu Placebo'nun daha önce yaptığına yemin edebilirim! 
Evet, herkes daha fazla ciddiye alınmak ister. Ama gerçekten Brett'in piyano ballad'larıyla dolu bir albüm yapmasına gerek var mıydı acaba? Hem de birbirinden ayırmanın imkansız olduğu, aynı şarkı çarpı dokuz gibi bir formülle? Tam bir uyku hapı. 
"Biraz hafifleyelim" mi dediler sadece eğlenmek için, yoksa "katıksız bir pop albümü yapalım" diyerek mi çıktılar bilmiyorum ama sonuç bir facia. Harikulade "Through The Window Pane"in ehil işi chamber-pop'undan buraya nasıl gelebildiler? İlk şarkı "Kriss Kross"u Gökhan Özen'in bir albümüne koysanız orada bile öne çıkamaz. "Cockateels"teki "aa"lı ara melodi nedir yahu! Daha kötüsü ise "Last Kiss"in nakaratı. "Clarion"daki kulak sinirlerini laçka edici efektler de yarışır yalnız. "Big Dog" gibi şarkıları seviyor olsaydım indie müzik dinlemezdim ki, Backstreet Boys 1990'lar boyunca bunlardan çok daha iyisini defalarca yaptı. İlk albümü anımsatan "Take Me Home," Prefab Sprout'sal "Standing on the Last Star" gibi birkaç şarkıyı bir kenara koyup kalanlara bakınca insan iki sene öncesinin umut veren grubuna ne oldu demekten alamıyor kendini. Niyet neydi bilmiyorum, ama "Red" guilty pleasure olarak bile değer bulamayacak bir iş. Uzak ara, yılın en kötü albümü. 