2007'nin en güzel müzik olayı Babylon'daki The National konseriydi; yılın en iyi albümüne imza atan grubu dünya gözüyle görmek iyi geldi...
Ne zamandır yazmayı düşünüyorum da nedense yazamadım, yazmak istedim durdum, istediğimle kaldım, üzüldüm yazamadığım için, ama işte vakit geldi, sevindim ben de… 7 Aralık The National konserinden söz ediyorum, Babylon’un görüp görebileceği en samimi konserden… Konser öncesi Çetin’le aldık tişörtlerimizi efendi gibi, geçirdik üstümüze, sahne önüne yerleştik. Uzun uzun “şunu çaldılar bunu çalmadılar” dememe gerek yok, ama yine de son albümleri “Boxer” ı baştan sona çaldılar demeliyim; baştan sona da değil aslında, son şarkı güzelim Gospel yoktu setlistlerinde. Önceki albümlerden de çaldılar tabi, ama “Alligator” a ağırlık verdiler, şaşırtıcı olmayan bir biçimde. Her şey o kadar güzel akıp gitti ki konser boyunca, insanların yüzlerindeki huzuru ve mutluluğu görebiliyordum gerçekten de. Sakin ve şefkatli “Boxer” ın albümdeki gibi sessiz sedasız çalınmasından korkuyordu bazıları (ben olduğu gibi sevdiğim için çok rahattım tabi ki), ama o da olmadı, parçaları öyle “canlı” yorumladılar ki, en “Boxer düşmanı” bile zevkten zevke koştu. Mr. November çaldığında ise yer yerinden oynadı, çılgına döndü kalabalık (yanımda konserin başından itibaren “Mr. Novemberrrrr” diye çığıran ablaya sonsuz teşekkür!), Matt sahneden aramıza atladı, hep beraber söyledik şarkıyı… Sonra Scott geldi aramıza ve toplu bas çalma eylemine katıldık. O kadar tatlılardı ki… Hiç bu kadar sıcak ve samimi bir topluluğa çalmadıklarını söyledi Matt, inandık tabi. Dünyanın en cool insanları olduğunu düşündüğümüz adamların bu kadar “bizden” olduklarını görmek o kadar güzeldi ki… Indie ruh bu olsa gerek…
2007’nin en güzel şeylerinden biriydi benim için The National, seneyi onlarla kapatmak kadar güzel az şey olabilirdi (ki biri oldu da). Sonuçta güzel bitti kötü başlayan 2007, müzikle bitti, güzel insanlarla bitti…
PS: Konserde çektiğim fotoğraflar da fena değil hani :)
No comments:
Post a Comment