dün akşam dylan'la aynı şehirde bulunduğumu düşünmek bile heyecanlandırıyordu, bugün uyandığımda "bu gece, o gece mi gerçekten?" diye soruyor, onu izleyeceğime kendimi inandırmaya çalışıyordum. o heyecanın yok olması için sabah televizyonda gördüklerim yeterliydi...
...evet, böyle bir zamanda insanın müzik dinleyesi bile gelmiyor. bir şeyler yazası da... hatta var olmayı bile sorgulatıyor, beyaz bayrak sallayanlara kurşun atacak kadar kan ve güç tutkunluğunun var olduğunu görmek...
...ama galiba yine de ihtiyacımız var müziğe. belki de daha bile çok, böylesi zamanlarda. 50 yıl boyunca, barışta ve savaşta, aşkta ve kavgada, öfke ve sükunette, isyanda ve uzlaşmada söylenmiş, dinlenmiş şarkıları haykırmaya.
...o zaman, bu gece, o gece.
her şeye rağmen.
...
Şu para varya ''ah diyorsun''çalışmıyorsun eline de geçmiyor.herkes dylan'ı görecek bu akşam.ne güzel bir duygu...
ReplyDelete